Dit is de alweer de derde blog die ik schrijf voor Metabool Gezond.
In de afgelopen 8 maanden hebben we hard gewerkt om een programma te maken waarbij je met een aantal kleine veranderingen al een groot verschil kunt maken in je vitaliteit.
Maar wat is nu precies vitaliteit? Voor mij betekent vitaliteit vooral voldoende energie. Genoeg energie om te doen wat ik wil doen en dan nog overhouden. Dus niet aan het eind van de werkdag thuiskomen, eten en op de bank ploffen en zoals ze in de VS zeggen: crash and burn.
Crash and burn betekent niets anders dan instorten. Iedereen kent het, een dag gewerkt en erg druk geweest na het eten een giga dip krijgen en er eigenlijk niet meer uitkomen. Dan even een koffie of thee, met een koekje. Of 2, of misschien wel 3. Misschien gaat het hele pak wel leeg. Hé er is weer wat energie! Half uurtje later: oh nee, toch niet.
Zullen we al naar bed gaan, vraag je aan je vrouw? Het antwoord is nee, is wel erg vroeg nog.
Oke, kijken we nog even T.V.
Ondertussen is het al 21.30 uur. Je denkt “hmmm morgen moet ik weer op tijd op, en ik ben best wel moe. Eigenlijk lust ik nog wel iets. Even kijken in de (koel)kast”. Ahhh, lekker: en hier mag je invullen wat jij lekker vindt.
Inmiddels is het 22.15 uur, je vindt het wel mooi en de hond moet nog even plassen.
Tandenpoetsen, hup in bed. Oh het is al 22.45 uur. Even tellen, morgen moet ik om 6.30 uur op, bijna 8 uur, yessss! Maar dan slaap je niet gelijk in, je hebt net wat gegeten. Potverdorie moet ik nog een kleer plassen, je kijkt op de klok en het is al 23.45 uur. Shit nog niet in slaap er is nog maar 6,5 uur over..
Om 6.30 uur rukt de wekker je uit dromenland, je denkt k..wekker, ik lag net lekker te slapen. Nou ja hup onder de douche, snel tandenpoetsen, koffie en ohh ja ook nog even wat eten. Ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag nietwaar?
Het is 7.30 uur, je kust je vrouw gedag en stapt in de auto, op weg naar je werk. Als het meezit, ben je er in 20 minuten. Natuurlijk zit het soms mee maar meestal niet. Ook vandaag stap je om 8.15 uur uit de auto. Eerst even koffie halen en om 8.30 uur zit je aan je bureau. Eerst maar eens de mailbox openen, oh dat valt mee er zijn maar 34 mails vanochtend.
Gelukkig deel jij je dag altijd goed in en het eerste uur is voor de mail. 10.00 vergadering, koffie en iemand heeft koffiebroodjes meegebracht. Maar goed ook, je lust onderhand wel wat.
12.30 uur lunch, gelukkig zijn er broodjes want vanmorgen had je geen tijd een lunch klaar te maken. 13.00 uur weer aan je bureau. Poehh nu worden de oogjes een beetje zwaar, even Facebook checken. De middag vliegt voorbij, voor je het weet mag je alweer naar huis. Om 18.00 uur ben je thuis, net op tijd voor het gezonde avondeten wat je vrouw heeft gekookt. Lekker garnalen met spinazie en oh ja pasta, een mens heeft ook koolhydraten nodig, toch?
En vanaf hier herhaalt zich hetzelfde verhaal als waar we mee zijn gestart. Na het avondeten ingestort..
Geen vitaliteit meer dus. Stel je voor dat je ook nog eens ’s avonds naar een vergadering moet of, je moet mee naar school want er is een infoavond. Zoooo geen zin in…
Is het bovenstaande verhaal bekend voor je? Ik zal ongetwijfeld niet een identieke dag beschreven hebben zoals jij die hebt maar mijn ervaring is, dat dit helaas de gemiddelde Nederlander betreft.
Maar wat gebeurt daar nou? Vitaliteit en energie lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden en energie krijgen we van eten, toch?
Als je eet dan stijgt daarna je bloedsuikerspiegel. Door het hormoon insuline kan deze bloedglucose in de cellen van je lichaam worden gebracht waar deze glucose in de mitochondriën via een proces wat de citroenzuurcyclus of de Krebscyclus heet (middelbare school biologie, weet je nog?) omgezet wordt in ATP. En die ATP dat is onze energie!
Dus..eten levert energie op. Nu heeft ons lichaam een zeer ingenieus opslagsysteem van energie die niet direct wordt gebruikt. In eerste instantie wordt niet gebruikte glucose opgeslagen in de lever en spieren als glycogeen.
Wanneer deze opslag “vol” is, gaat je lichaam vetzuren produceren. En..je had net gegeten dus is je insuline hoog en dat is ook voor je vetcellen een signaal om glucose op te nemen. Die cellen gaan groeien daardoor.
Kortom, een mooi systeem om energie op te slaan voor later, als er eens geen eten is.
Alleen, er is altijd eten…
Dus die opgeslagen energie wordt eigenlijk nooit aangesproken.
Hoe kan het dan dat we toch moe zijn en geen energie hebben, geen vitaliteit?
Vermoeidheid of een gebrek aan vitaliteit is wat we noemen een “hersensymptoom”. Het is alsof de hersenen zeggen: we hebben geen energie meer. Maar hoe kan dat? We hebben toch energie opgeslagen?
Daar zijn een aantal verklaringen voor:
- De hersenen krijgen geen energie omdat het elders in je lichaam nodig is. Bijvoorbeeld in je immuunsysteem. Prioriteiten…
- De hersenen horen te “weten” dat er energie is, door het hormoon leptine. Leptine wordt geproduceerd door vetcellen. Maar als je vetcellen nu continu een hoeveelheid leptine produceren, worden de hersenen minder gevoelig voor dat hormoon. Alsof je hersenen het signaal niet meer horen.
Dus de oplossing: meer gevoelig worden voor leptine, gebruik maken van je energie voorraad.
Wil je nu weten hoe?
Kijk eens naar ons programma de Metabole Reset Methode.
